حکومت شهروندان

انسان برای تهیه غذا، لباس و زنده ماندن نخست شغل می‌خواهد تا کسب درآمد کند. داشتن مسکن، بهداشت عمومی، آموزش، آزادی فردی و امنیت، نیازهای بعدی انسان است. تأمین این نیازها در سرمایه‌داری بازار آزاد برای اکثر مردم امکان‌ناپذیر است. با شکست خوردن نظام کمونیستی و تک‌قطبی شدن ایدئولوژی حاکم برجهان، نظام سرمایه‌داری با تک‌تازی و خیال‌پردازی راه جهانی‌سازی سرمایه و صدور دموکراسی خود را در پیش گرفت. این نظام حکومتی با همه افت‌وخیزها و تقلا برای زنده ماندن، به سگی هفت‌جان می‌ماند، اما سگ هم بالاخره محکوم است به فنا. ظهور روبناها و رویکردهای ایدئولوژیکی نوین، بار دیگر جهانی دوقطبی ساخته است؛ تضادهای سیاسی موجود میان آمریکا، فرانسه، انگلیس و متحدان آن‌ها، ازیک‌طرف و از طرف دیگر، چین، روسیه و متحدانشان دو جبهه جدید به وجود آورده است.  هر دو جبهه از نظر اقتصادی به سرمایه‌داری معتقدند، اما در روبنا و رویکرد سیاسی آن اختلاف‌نظر دارند. جبهه اول به روبنا و رویکرد دموکراتیک سرمایه‌داری معتقد است، اما جبهه  دوم روبنا و رویکرد اتوکراسی [1] را در پیش‌گرفته است. هیچ‌کدام از این دو جبهه؛ خواه سرمایه‌داری بازار آزاد و خواه سرمایه‌داری دولتی، قادر به حل معضلات جوامع کنونی نخواهند بود. 

"حکومت شهروندان" با ساختار سیاسی خاص خود به هیچ‌کدام از این دو تعلق ندارد، اما می‌تواند بر اساس ماهیت نظام اقتصادی خاص خود، با هر دو جبهه تعاملی سازنده و مسالمت‌آمیز داشته باشد. در ساختار حکومت‌ها، به‌طور 

یک‌روند قدرت از طرف  قدرتمندان و ثروت‌داران  از بالا به پایین اعمال‌شده است. شهروندان تاکنون حق اعمال  نیازها و دیدگاه‌های خودشان را  در تدوین قوانین اساسی نداشته‌اند. مردم عادی در "حکومت شهروندان" قدرت را از پایین به بالا ساماندهی خواهند کرد تا شهروندان با اشتراک و انتخاب آزاد نیازها و دیدگاه‌های خود را در قرارداد‌های اجتماعی بگنجانند.

چه جمهوری‌خواه، چه سلطنت‌طلب، چه کمونیست، چه سوسیالیست، چه ملی‌گرا یا پیرو هر ایدئولوژی که باشید، به‌عنوان فردی دموکرات، نمی‌توانید حق شهروندان برای تشکیل حکومت همه‌شمول خودشان را انکار کنید؛ قدرت پایدار متعلق به شهروندان است و از جمع آن‌ها برمی‌آید.  سیستم‌های حکومتی ایدئولوژیک و حزبی امتحان خود را پس داده و مردود شده‌اند  چون به لحاظ ماهیتی و تفکر مطلق‌گرای خود نمی‌توانند همه‌شمول باشند. تأمین رفاه عمومی نیازمند چشم‌انداز نوین جهانی است. شنا کردن خلاف جریان رودخانه‌های خروشان مشکل است، اما غیرممکن نیست.  

مانیفست حکومت شهروندان مخرج مشترکی از تجربه‌های تاریخی سیاسی، اقتصادی و اجتماعی سیستم‌های گذشته  است که با بیانی ساده و قابل‌فهم عموم نوشته‌شده است. این نظام نوین که برگرفته از خصلت‌های مشترک انسان‌ها است، در پی برپایی دموکراسی راستین است، متفاوت با آنچه تاکنون تجربه شده است.