میرزا محمد فرخی یزدی  ملقب به  تاج الشعرا  (۱۲۶۸ خورشیدی – ۲۵ مهر ۱۳۱۸)  شاعر  و  روزنامه‌نگار  آزادی‌خواه و دموکرات صدر  مشروطیت ، سردبیر نشریات  حزب کمونیست ایران  از جمله  روزنامه طوفان  و همچنین نماینده مردم یزد در  دوره هفتم مجلس شورای ملی بود.

فرخی شاعری را از کودکی آغاز کرد و فرخی خود معتقد بود که طبع شعرش برخاسته از مطالعه اشعار  سعدی  به خصوص  رباعی  زیر است.

شعر فرخی از میان شعرای متقدم، بیش از همه از  مسعود سعد سلمان  متأثر است. [۱]  او علاوه بر اشعار سیاسی، در سرودن  غزلیات  عاشقانه نیز تبحر داشته‌است.

سروده فوق مورد استقبال تمام شعرای پارسی زبان واقع گردید؛ مخصوصاً شعرای بزرگ افغانستان مانند قاری عبدالله خان و امیر عمرخان.  حسین مکی  در مقدمه دیوان فرخی در ادامه اضافه می‌کند:

«مقام فرخی در غزل‌سرایی [را باید] دریابند. نه تنها مرگ وی را یکی از ضربات سهمگین بر پیکر دلفریب ادب و درشت سیلی بر چهره زیبای سخن دانند بلکه فقدان المناک ادبی جبران‌ناپذیر به‌شمار آرند، زیرا این قبیل اشخاص در هر عصری خود به خود پیدا نمی‌شوند و قرن‌ها می‌گذرد تا چنین افرادی پا به عرصه ظهور گذارند».